AFRIKAANSE ROOTS

Eric Baranyanka zag voor het eerst het zonlicht in 1959 in Burundi. Op zijn derde werd het zijn familie de grond onder de voeten te heet. De politieke constellatie liet het hen niet langer toe om veilig in Burundi te verblijven. Eric verhuisde met zijn familie naar België en kwam terecht in een warm onthaalgezin in Lembeek.

Hij moet ongeveer acht jaar oud geweest zijn toen hij Michael Jackson op televisie “ Ben ” zag brengen. “Dat wil ik ook” dacht het knulletje… en zo geschiedde… al was het allemaal niet zo eenvoudig.

DE WONDERJAREN

De mama van Eric bracht hem het vuur voor de muziek bij. Zij was de typische Afrikaanse moeder die hem muziek door de buik leerde voelen. Zij leerde hem hoe belangrijk authenticiteit en soul zijn voor een muzikant.
De onthaalouders van Eric Baranyanka waren zeer geëngageerd in de plaatselijke, Lembeekse turnclub. Deze zin voor organisatie zette ook de kleine Eric in vuur en vlam. Hij zong als sopraan in het schoolkoor en was gemotiveerd op school. Maar een grote dreiging hing hem boven het hoofd. De “baard in de keel” zette de zangcarrière van het sopraantje op een laag pitje.

De veertienjarige puber Eric begon wat aan te modderen in het college in Edingen. Een nieuwe passie meldde zich aan: de gitaar. Als tiener kluste hij bij en op deze manier verzamelde hij de nodige centen voor een allereerste gitaar. Samen met wat studiegenootjes richtte hij de band De Flippers op. Beetje bij beetje evolueerde zijn stem naar een alt en al gauw was hij niet enkel de gitarist van de band maar nam hij ook de lead vocals voor zijn rekening.

Zijn enthousiasme voor deze groep kon de verveling op school echter niet compenseren. Op zijn zeventiende zag hij zich genoodzaakt om te veranderen van school. Het bleek ook een nieuw hoofdstuk in zijn muzikale geschiedenis te zijn. Op het ruimdenkende St. Thomasinstituut in Brussel kon hij zich beter ontplooien. In diezelfde periode ontmoette hij op café in Halle Vlaamse muziekkleppers Tjen Berghmans en zijn kompanen . Het betekende de geboorte van Stone Cold Fever. De stuntelige rockmuziek maakte plaats voor Hard Rock. De jonge gasten schreven zich in op flink wat vrije podia. Tot hun grote verwondering sleepten ze telkens de eerste of de tweede prijs in de wacht. De hoogdagen van Stone Cold Fever kenden een jammerlijk einde met de opkomst van de New Wave. Elektronische, donkere muziek lag Eric niet en Stone Cold Fever werd opgedoekt.

TIJD VOOR HET STRAFFERE WERK (en nog straffere verhalen)

In 1987 leerde Eric Baranyanka John Premereur kennen. Hun muzikale smaak lag gelijk en dit was de aanzet tot de geboorte van Family Duck. Deze band speelde harde funk en de Belgische muzieksector had er oren naar. Family Duck werd finalist in Humo’s Rock Rally en won het Belgian Rock Concours. Family Duck tourde drie jaar door het land.

Ondertussen kweekte Eric een groeiende interesse voor zijn Afrikaanse wortels. De zoektocht naar zijn eigen identiteit bracht hem de liefde voor de vrolijkheid in de Zaïrese en Zuidafrikaanse muziek bij. Hij zag zijn neef Aimé terug. Deze beeldende kunstenaar werd zijn inspiratiebron voor The Nile. Sinds 1991 tourdeThe Nile in verschillende bezettingen door Vlaanderen. De tristesse die ze op vrolijke muziek zetten in een frame van Afropop, partymuziek en improvisatie heeft maar één doel: de tent op zijn kop krijgen.

In die periode kwam Eric in contact met Boogie Boy Paul Ambach, die hem vroeg om in zijn band te komen spelen. Uit die tijd dateert het onwaarschijnelijke verhaal van Eric die bij Boogie Boy aangenomen werd als bassist “terwijl ik helemaal geen basgitaar speelde”. Toch belandde hij in een tourbusje met Boogie Boy die hem op weg naar een Jazz Festival in Nederland de kneepjes van het bassistenvak bijbracht aan de hand van zijn keyboard . Eric stond er ook in voor de backing vocals omdat hun stemmen goed samen pasten. Eric trad drie jaar lang met Boogie Boy op en kreeg zo de kans om in heel wat Europese steden op het podium te staan. Paul Ambach vroeg Eric om met The Nile het voorprogramma te spelen van Cher. Dani Klein van Vaya Con Dios zag hen aan het werk en stelde hen ook voor om hun voorprogramma te spelen in Vorst Nationaal. Meer nog, zij was de eigenlijke aanzet voor het maken van de allereerste CD van The Nile en zij was tevens de artistiek producer van deze CD. Afromantik kwam uit in 1994.

ERIC ALL ROUND

De muzieksector is niet altijd even veelbelovend en Eric probeerde zijn muziekcarrière te combineren met andere activiteiten om zijn muzikantenbestaan leefbaar te houden. Hij opende o.m. een café en ontdekte al snel dat hij zich op het podium ook graag als verteller-animator ontpopt. In het theater kreeg Eric een rol in De Dood van Dr. Faust in regie van Anton Cogen.

Ondertussen toerde hij tevens vijf jaar rond met het Schooljeugdtheater van Familie Savenberg dat in heel wat Vlaamse scholen kinderproducties speelde. Misschien zat de Afrikaanse verteltraditie en zijn liefde voor kinderen er voor iets tussen, in elk geval begon hij in het Afrikamuseum in Tervuren met een reeks Afrikaanse verhalen voor de aanwezige kinderen : “ De Babbelboom “. Het project werd er bijzonder goed onthaald. Ook evenementenburo’s klopten bij de perfect tweetalige Eric aan voor de animatie van grote publieksevenementen

De stap naar de musicalplanken was niet meer ver weg. Eric vertolkte de rol van de duivel in “ Anonymous Society “ het hommage aan Jacques Brel in de Boelwerf in Temse en in 2001 vroeg regisseur Jos Dom aan Eric om de rol van de onweerstaanbare geest te spelen in “Alladin, de musical” met Yasmine, Jos Van Geel, Herbert Bruynseels en Gunther Levi in de hoofdrollen. De voor het grote publiek nog onbekende Eric Baranyanka werd door de vakpers bijzonder goed onthaald met lovende kritieken. Djinny bleek een geest met street credibility te zijn. De kinderen waren dol op hem en stapten na afloop van elke voorstelling op hem af voor een praatje, een verhaal of een handtekening.

De Frans-Algerijnse regisseur Redha viel in deze performance vooral op de authentieke ”soul” van Eric en zag in hem dé belichaming van Broeder Lorenzo in de succesmusical “Romeo & Julia, van Haat tot Liefde”. Het grote publiek wist ook deze dramatische kant van Eric Baranyanka te appreciëren. Eric was tevens ook te zien in verschillende fictiereeksen op televisie zoals Spoed, Familie, Droge voeding Kassa Vier en Cafe Majestic.

 

MIJN PORTFOLIO

---

Zanger
– De Choco Gang
– Ketnetband
– Het Swingpaleis
– De notenclub
– Heverband
– The Nile
– Family Duck
– Eric B’s Soultrain
– Last night a DJ

Acteur
– De geest van Alladin (Djinny)
– Romeo & Julia (Broeder Lorenzo)
– Familie, Twee straten verder, Spoed, Café Majestic
– De dood van Dokter Faust
– Anonymous Society, …

Presentator
– Ketnet
– Babbelboom verhalen
– De Rattenvanger
– Het verhaal van Wii
– Bedrijfsfeesten
– Grote en kleine evenementen in drie talen NL, FR, ENG
(o.a. ING Brussels Marathon, opendeurdag Europees Parlement, Iris Jazz Kids, Mini Jazz marathon en vele anderen)

Auteur
– Wapi Wapi (Ketnet Band)
– Sexy Lady (Will Tura)
– The Nile (alle songs)
– Babbelboom verhalen
– Family Duck